Over Moana
MOANA betekent oceaan
Het is een Hawaiiaanse naam en wordt voornamelijk gebruikt in het Maori. Ik vind oceaan zo’n mooie, krachtige metafoor. De oceaan met al haar lagen, kleuren, diepten en stromingen. Soms heel kalm en soms heel krachtig en ruw. Net als jij en ik.
Wat ik geloof is dat we allemaal puur en heel zijn. Gedurende ons leven maken we echter van alles mee, grote en kleine dingen. Door de gebeurtenissen en ervaringen die niet in lijn zijn met wie je in essentie bent, kan er een soort laagje om die essentie heen komen te liggen. Dat laagje kun je vertalen in bijvoorbeeld angst, somberte, depressie, gelatenheid, eenzaamheid en zo nog tal van gevoelens die er kunnen zijn.
Ik ben MOANA begonnen vanuit een diep verlangen. Ook ik ken de klappen van de zweep en al op jonge leeftijd wist ik dat ik daar wat mee mocht gaan doen. Dat ik me uit de heftige gevoelens van verwarring, eenzaamheid, angst en somberte terug mocht vechten. Mijn verleden is de voedingsbodem voor MOANA.
Als kind heb je geen invloed op allerlei situaties. Je bent immers kind en afhankelijk van de zorg van je ouders en opvoeders. Als je na een traumatische gebeurtenis kunt releasen (bijvoorbeeld het eruit dansen, schudden, huilen, schreeuwen, rennen etc) en je ouders er in volle liefde en aandacht voor je zijn, hoeft de gebeurtenis zich niet in jou op te slaan. (Trauma is niet de desbetreffende gebeurtenis, maar de energie die zich vervolgens naar binnen slaat en zich vastzet in jouw zenuwstelsel) Maar daar zit t m vaak juist...
De gebeurtenissen kunnen groot en klein zijn en alles ertussenin. Oorlogservaringen, een flinke beet van een hond, misbruik, een onveilige hechting, veelvuldig van een volwassene te horen hebben gekregen dat je het niet goed genoeg doet en ga zo maar door. Iedereen maakt dingen mee die niet in lijn zijn met jouw ware zelf.
Maar niet alleen gebeurtenissen. De hoeveelheid regels en kaders binnen verschillende systemen (gezin van herkomst, school, het bedrijf waar je werkt, kerkgemeenschap, de gemeente waar je woont en ga zo maar door...) kunnen ons ook weghalen bij onszelf.
Vroeg of laat komt de man met de hamer. Je voelt die flow niet, je mist de connectie met jezelf, je stuit steeds op dezelfde dynamieken of zelfde soort partners die niet goed voor je zijn, je hebt geregeld bonje met je werkgever, je valt snel uit naar je kinderen en ga zo maar door. Angst, somberte en ziekten kunnen het gaan overnemen. Je krijgt dezelfde lessen steeds opnieuw voorgeschoteld tot je er daadwerkelijk iets mee gaat doen. En jij je shit aankijkt en je je zielsverlangen gaat leven.
Dat kan een hele weg zijn, maar zo ontzettend de moeite waard! Want waar zit de overtuiging om het niet anders te doen? Ben je het niet waard? Heb je vaak te horen gekregen dat je normaal moet doen? Of heb je jezelf de overtuiging gemaakt dat je niet zo moet zeuren en blij mag zijn dat je in ieder geval een prima baan hebt en een leuk huis?
Mijn missie met MOANA is, om met jou een stukje op te lopen, terug naar de essentie van jouw ware zelf. Om laagje voor laagje af te pellen en de vertroebelde oceaan, weer helder te krijgen. En om de identificatie van je IK-jes af te halen, van al hetgeen wat er is gebeurd in je verleden. Om te ont-wikkelen. Te kijken waar jouw overtuigingen en zelf sabotages vandaan komen. Om je vroegere ervaring die daaraan ten grondslag ligt te doorvoelen en in het Nu te integreren. Om jou erachter te laten komen, waar je kracht ligt. Waar jouw hart een sprongetje maakt en niet voor maar af en toe, maar dat het veel meer een staat van zijn mag gaan worden. Liefde, vrijheid, vreugde, verbondenheid en creatie.
Ik doe dit middels familie opstellingen, coachingstrajecten en ademsessies. Ik werk in eerste instantie vanuit mijn eigen intuïtie en ervaringen. En jóuw intuïtie en ervaringen. We maken samen deze reis. Ik geloof dat ik jou dieper kan begeleiden door zelf ook de diepe lagen te kennen. Zelf ont-wikkeling heb ik altijd iets heel moois gevonden gevonden. Mezelf steeds beter leren kennen is het grootste cadeau wat ik mezelf en mijn kinderen kan geven. Het is een grote reis die nooit stopt, maar die steeds lichter wordt, steeds vreugdevoller.
Hoe vertaalt zich dat in je dagelijkse leven? Ik bedacht me net op de fiets dat ik het de kunst van Leven noem. Hoe doe je dat? Hoe zorg je nu echt goed voor jezelf? In alle facetten. Fysiek, emotioneel, spiritueel en mentaal. Ik heb dat altijd ingewikkeld gevonden, deed zoveel op wilskracht, dat heeft me vaak vermoeid. Door mezelf in alle lagen steeds beter te leren kennen, kan ik nu steeds beter vóelen wat ik nodig heb en waar ik naar verlang.
Het vergt moed de eerste stap te zetten, maar wat ik ten diepste geloof, spijt ga je niet krijgen als je gaat ervaren wat je terugkrijgt in deze reis door jouw oceaan.
Waar je van een paar meter zicht naar oneindig zicht gaat. Waar er geen grenzen, kaders en regels meer zitten op al jouw creatiekracht en liefde. En ja natuurlijk, laat die zee maar af en toe keihard op de rotsen slaan, ook dat hoort erbij. De verschillende diepten, de soms heftige stromingen, het rustig kabbelen. Yesss, lekker!
Liefde! Jenneke